Transkripsjon av filen #NEG_3_1057_Øs_Aremark

metadata sjå spørsmål | sjå fil

1: Ein segjer "senner". Men det heiter  
"å bryne jaen" (pl. jar). Knivar  
og øksar vert brynte med "bryner".  
Hein er ukjendt.  
2: Desse sennene var "uthøgne tå  
slette fjellet i Sverige" Kinnakulle  
hette den staden dei fekk beste  
sennene frå. Der er nokre nyare  
som er gjort av sement.  
Dei gamle sennene kjøpte dei  
i Fredrikshald. Før kosta senna  
16 skilling (ca 60 øre)  
3: Slipte ljåen på slipestein med  
ein gong ein hadde kjøpt  
den, for då var den bare  
smidd. Dei "måtte på slipestein"  
med ljåen. Slipesteinen stod i  
ein krakk og vart dreia  
med handkraft. Ei alen i diameter.  
Nokre hadde "gørstore" slipesteinar,  
men det var bare enkelte som  
hadde slike.  
Etter at ljåen var slipt måtte  
ein "bryne" med senne. Slipte  
\[s. 2\]  
aldri ljåen etterat den fyrst var  
slipt ein gong. "Brynte" 4-5 gonger  
til dagen. Var det stein og rask  
i engen, stod det ikkje så lenge  
kvar gong.  
Har ikkje fastliggjande slipesteinar.  
"Høveltennane", saksen, knivar og alt  
blir slipt på slipesteinen.  
4: Har aldri høyrt om at dei tynna  
eggen med hamar.  
5: Ikkje fastliggjande slipestein.  
Slipesteinen stod alltid heime ved  
veggen, helst i friluft, men nokre  
hadde den i skjul.  
6: Sjå under punkt 3.  
7: "Jastikker" var brukte.  
\[Figur. Tegning av en jastikke.\]  
Dei hadde handtak. Var "1 1/2 finger"  
breide og 1 1/2 fot lange. Det  
beste var "or" men asp mest  
likegod. Før bruka dei mykje  
ek, men den var "noe hard"  
"Men nå kan ingen hverken  
bryne eller slå, for nå er det  
maskinane" Dei hakka inn  
i "stikka" med "ein sul" \[-og\]  
(syl) og hadde på det som  
\[?gruerast\] av senna, det var det  
beste. Tok annatkvart tak over  
og under eggen. Hadde "ørv-  
"ørv" NB (Det skulle gå frå ogla og til  
armhola. Hadde 2 knaggar.)  
Når ein brukte stikka, det heitte  
\[s. 3\]  
"å stryke", da stod ørvet i bakken  
og ljåen frå kroppen.  
Slik er det omtrent både i Id  
Berger og Merker.  
\[Figur. Tegning av person med ljå og stikke\]  
Nokre få brukte tjere  
men det var få. "Det  
var jo allti noen  
raringar imellom, vet De"  
8: Orvet er ikkje på ljåen når  
ein sliper. Ein sit og held  
ljåen med begge hender.  
Ein "sliper med" steinen, ikkje  
"i mot". Har sett dei har gjort  
det på begge måtar. Ein held  
eggen frå seg.  
9: Når ein bryner med senna  
sit ein på ei tue eller eit  
kvart og held \[-Bryna\] "senna" i eine  
handa. Ljåen ligg  
oppetter mot skuldra og  
orvet, som sit på, ligg  
frametter mot marken.  
Mellom beina eller ved  
eine tåa stod  
"brynebytta  
\[Figur. Tegning av person som sitter med ljå støttet av venstre hånd, og bryne i høyre hånd\]  
\[s. 4\]  
Ein dyppa senna i bytta og  
Ein brynte heile undersida  
fyrst og det med eggen. Når  
den var ferdig, brynte ein  
oversida, og då med eggen.  
\[Figur. Tegning av hånd med bryne/senne og tekst: bryner med denne sida.  
bryner med kanten  
som er ca 4,5 cm tjukk. Det  
varierer ettersom karane har  
tjukke eller tynne hender\]  
Etterson ein flytta på marka  
flutte ein "brynebytta" med  
seg. Senna låg i vatnet i  
bytta. Hadde senna med seg  
opp i myrane. Brukte opp ei senne pr. sumar.  
Der er ikkje stuttorv.  
10: Bryneholkar brukar dei ikkje her.  
"Stikka" stod fast i to halvklyper  
på "ørvet".  
11 Nei  
13 Sjå 9.  
14: Det mjølet låg igjen i botn på  
"brynebytta" og ein hadde det  
på stikka, men det hadde ikkje  
navn.  
15, 16 Nei  
17: Har ikkje høyrt det  
18: Nei  
19: Spytta ikkje på brynet.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste