Transkripsjon av filen #NEG_3_1056_Øs_Berg

metadata sjå spørsmål | sjå fil

1: "Brynesennan". Hein er ukjendt.  
2: Senna var av eit slag stein.  
Nå er det dårlige og støpte  
senner. Dei gamle var hardare.  
Kjøpte dei gamle hjå jernhandlar  
\[?om\] i byan.  
3: Fyrst på slipestein. Så "brynar"  
Men bruka bare til å slipa  
opp "ljaen" ikkje til kvessing.  
Sidan "bryna" ein bare med  
"senne"  
Må slipe alle redskap, barberknivar  
bryner ein bare når ein setter  
opp.  
4: Har aldri høyrt om tynning,  
altså ikkje på 150 år.  
"Seidar" bruka både å skjere  
og slå høy med på smågårdar. Det  
siste heitte at ein "sloskar" (Sigd)  
5: Bare vanleg slipestein, og den  
stod i gården.  
6: Brukar ljåen heile slåtten på  
170 mål utan å slipe omatt.  
4-5 mann. og kvar bare ein ljå.  
\[s. 2\]  
Men slipte når ljåen vart for tjukk.  
7: "Stikken" var av asp og smurte  
på lere eller gnurde senne og ister på.  
og "strøk" "jaen" litt på  
begge sider med  
Andre bruka ek.  
\[Figur. Tegning av stikke\]  
"Senna" var rund og lik  
på båe sidene.  
\[Figur. Tegning av senne\]  
"Jaen" mått være så tynn  
i eggen at ein kunne bøye  
den med nagla. Ein sat når  
ein skulle bryne, sat litt lågt.  
Brynte med "ørve\[-t\] på. Vier  
brukte ein å feste ljåen, som  
hadde \[?"ta/onge"\], til orvet.  
Holdt i indre enden på ljåen med  
venstre handa og lot ytre  
enden av ljåen kvil mot ei  
vatsbytte eller noko anna.  
Brynte med høgre handa.  
Tok til innmed  
orvet og  
bryna utetter.  
\[Figur. Tegning av høyrehånd med senne\]  
Hadde orvet  
nedpå marka  
når ein brynte,  
og ljåen på låret.  
\[s. 3\]  
Senna låg heime den. Det slumpa  
ein tok med ei lita utsliten  
senne ut. Da la ein henne  
frå seg ein stad der ein hadde  
noko vatten å dyppe i.  
10: Ikkje bryne i beltet.  
Stikka hadde ein i ein krok  
på ørvet eller holdt i handa.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste