Transkripsjon av filen #NEG_39_9542_Ho_Voss

metadata sjå spørsmål | sjå fil

1: Ja, det var fast skikk.  
2: Enkeltvis kom dei.  
3: Nei, det var ingen avtale, somme dagar kunne det ko-  
ma fleire, andre dagar ingen.  
4: Eit par dagar etter fødselen.  
5: Dei kom berre ein gong.  
6: Det kunne vera rjomegraut eller smørgraut, ikkje  
sjeldan var det svidskegraut eller fruktgraut.  
8: Grauten var i «krus», 2-liters, eller oftast 3-liters  
krus. Ei krus var på Voss oftast av kvitt steinty,  
men kunne òg vera litt fargedekorert. Form: \[Figur: teikning av krus\]  
Konene bar helst krusa i ei korg. Den tida \[Figur: teiking av korg\]  
hadde gjerne kvar kone ei slik stor svart  
korg med låk på og henker (bunde av nokå  
granne teger eller pilekvister. Dei vart  
innførde og selde av handelsmennene. Romfang ca 12 – 15 l.  
9: Alt heitte \[-Barselkonemat eller Barselkonegraut.\]  
Men det kunne òg heita sengjakonemat, -graut, ja  
det var det det heitte!  
10: Ja, kona gjekk sjølv, kunne ikkje bringa nokon annan.  
11: Mannen var aldri med.  
12: Ja, det var alltid litt traktering, det var visst of-  
tast kaffi og kaker.  
13: Eg kjenner ikkje skikken etter 1900. Før den tid  
det aldri tale om å senda blomster (avskårne).  
17: Nei, noko gåve til den nyfødde brukte dei ikkje.  
19: Ja, det var «skitlaveitla» og det var oftast nede på  
Vangen, etter dåpshandlingen, det var mange som heldt  
til hos Simon Olsen eller ho Legreien.  
20 – 22. Skitlaveitla var for fadrane og kanskje nokre få  
til av næraste skyldfolket, berre dei som var bedne.  
29: mai 1954 Johannes Lid

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste