Transkripsjon av filen #NEG_36_12156_Ho_Voss

metadata sjå spørsmål | sjå fil

A Grannane var ofte i håret på ein annan.  
Dersom grannen ikkje gjorde godt gjerde  
kunde hans nabo finna på å kalla han  
ein «klork». Soleis hugsar eg om ein bonde  
som skulde gifta seg, og han måtte då  
ha nyt tak på stova si til brudlaupe.  
Om nettene for han då til naboane og  
flekte næver av deira største bjørker –  
på denne måten fekk han nævertak,  
på stova si, til brudlaupsdagen.  
Men kjærasten hans var ei mykje sparsam  
kvinna, ho etla berre sild mens dette  
arbeide stod på – Men dette måtte  
hevnast. Ungdomen laga æresport for  
dei, som heile brudlaupsfylgje reid  
gjennom til kyrkje, og i bogen øvst oppe  
på æresporten hang ei sild og ein  
utstoppa trebjørn (ekkorn) \[-utstoppa\].  
1 Når dei slo karane, so dela dei teigane  
inn i dalarsteigar, og slike teigar skulde  
dei greia på 3 dagar om dei var dugane.  
Likeins med skurden. Det dela dei  
op i «salsau» som dei kalla. Flinke folk  
greidde sjæra «1 salsau» på 2 dagar –  
Men då gjekk det gjetord om desse folk.  
\[s. 2\]  
1 Dei derimot som somla fekk ymse utnem-  
ne soleis kan eg hugsa ein dei kalla «Råta-  
Lars». Smågrasteigane var uppmelte. Likeeins  
«salsau» i åkeren.  
2: Det var ein gamal skik her, at sjærtorsdags  
natti kunde gutane koma inn å gjeva  
gjentene ris. Dersom dei greidde å koma  
seg inn då, og gjentene låg – Det var  
bjørkeris dei bruka til dette.  
Dersom ein ung mann var hjå kjærasten  
desse nettene, sjærtorsdag og langfredag,  
helt dei gjerne bjølleleik her på Voss,  
eller strødde dei bilavegen med «saga-  
må» - No er dette forbode med lov -.  
3: Dei hadde ymse gamle tradesjonar her og.  
Soleis kan eg hugsa at nabokona som  
var frå Myrkdalen, hadde tru på hulder  
og nissa m.m. Min eldste bror som  
no er 76 år var nede hjå henne ein jule-  
kveld, så sa ho: I kvell ska me sjå om  
me får sjå kjærasten din, og eg vil sjå om  
eg får sjå fyrste mannen min. Ho smurde  
kvar sin leiv med brød med rjome på,  
så skulde dei springa rundt stovebygna-  
den med dette å sjå om desse kjære kom  
å beit i leiven. Bror min såg ingen, sa  
han; men denne kona ho sa: « Jamen såg  
eg fyrstemannen min:»  
4: Første joledag skulde folk halde seg heime.  
Kom dei denne dagen sa ein gjerna: Det  
kjem ein \[?«bålslått.»\] (= Ein som tigga)  
5: Dei som ikkje fekk noko nyt til jol var  
reine «armingar», sa ein gjerne.  
6: Ei husmor som ikkje fyllte sin plass kalla  
ein gjerne ei «kjauka». Ei som er lite med.  
Og mannen: «Ein nasadott» om han ikkje  
helt mål med tradesjonen som var.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste