Transkripsjon av filen #NEG_11_2078_Ho_Voss

metadata sjå spørsmål | sjå fil

A  
\[\_Blom.\] (Burkne. "Bregne")  
"Dar e fira slags blomm: Store blomm  
å stuà-blomm, gule-blom å ræ-blomm".  
So sa dei, og alle slagi var visst like  
gode eller dårlege til for. Elles var nok  
guleblom halden for den beste. Han kverv  
ikkje so mykje i turkingi. Ein \[?skakke\]  
var det aldri snakk om. Røtene vart  
aldri nytta.  
Det gamle var at dei slo - eller  
\[\_skar\] helst - blom um våren eller fyre-  
sumaren fyrr slåtten tok til. Då for  
kringom skridona og sterta og bar  
ihop til ei eller onnor hes der ho  
nærast var. Det var eit baske arbeid.  
Du tok i ei turrbyra aldri so mange  
råbyror. Med vanleg gras er det tvo  
råbyror på ei turr. - På same tid  
var det og dei som for ikring i marki  
og slo blåber-ris (=lyng). Det var som  
ein heil liten slått fyrr den rette tok til.  
Dei byrja elles slåtten i utmarki. Der  
var største viddene. Englappane heime  
\[s. 2\]  
II Attåtfor. (2)  
laut få stå til graset var utvokse.  
Fyrst litt um \[?ann\] tok folk til å slå ei  
"hesjafydla" heime fyre markaslåtten. Ein  
gamal mann var so misnøgd med at dei  
slo bøen av fyrr dei ansa "markaslåttna".  
"Eg minnest korleis da fa før: me nett  
lãta oppi hesjane heima, å so stròkje  
me åt markjène," sa 'an.

III \[\_Anna fôr.\] Raunebær samla dei um haustane.  
Dei la kõnkane i tunnor og slo sukkevatn  
på. Slik stod det surna. Det var grisen  
som fekk dette.

V. \[\_Sørpefor\]  
Hakk var mykje bruka til naut, helst  
mjølkekyr. Det var nokso fast å gje dei  
eit mål på dagen. Hakkemaskinor kom  
alment i bruk fyre 1900. Dei hakka  
ringt (skjemt) høy, halm, potetris og  
bløytte det i ei tunna (så). Varmt  
vatn var kje i bruk når hakket skulde  
stå i bløt ei tid. Varmt vatn slo dei  
yver høy som dei gav med same.  
Hakket gav dei i \[\_stampar.\] Det var  
lagga kjerald som tok so pålag 15-20 liter  
og hadde ein øyrnastav og stumdom tvo  
\[-ein på\] rett mot kvarandre.  
Det måtte helst vera ei mjøldust på  
stampane. Nybærar fekk ofte varm  
stamp og jamt varmt drikka.  
Sukkevatn, mjølkeskòl, mysa var godt  
å ha i. Dei drog i hop surstampar um  
\[s. \]  
11: Attåtfor (3)  
sumaren av allslags avfall frå huset.  
Agner el. dumba gjekk i lag med hakket.  
Drav var halde for sers godt. Men det  
vart no berre ein sleik ein gong for  
vinteren. Hesten, kyri eller grisen fekk det  
ettersom kvar var best unnt.

VI \[\_Fiskeavfall.\] Slikt var det lite med.  
Folk kjøpte stundom turka fiskehovud og  
fiskebein til kyrne. Men det var um sumaren  
dei fekk dette. Då var dei rivande galne  
etter slikt. Sild som var sur og utenleg  
til folkemat, kjøpte dei og. Det vart bruka  
både vinter og sumar.  
Og so gav dei kyrne bein. Store harde  
bein, leggbein og skoltar slo dei sund -  
tennene skilde dei or, dei var for harde.  
Kyrne var radt rusande etter bein. Dei  
stimla til so dei mest vilde trakka budeia  
ned, og dei togg bein so det knarka.  
Slevone hekk som taumar og knappane  
på horni skrangla.  
Det var fire måltider um dagen  
for beisti. Um morgonen - fyrste stiet,  
når dei hadde mjølka og vølt av, var  
det andre stiet. So fekk dei til nons i  
fire-tidi og til kvelds. Beit fekk dei  
oppi båsen sist - med same folk gjekk or  
floren fyremiddag eller um kvelden - eller  
båe gongene.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste