Transkripsjon av filen #NEG_8_2855_Ho_Voss

metadata sjå spørsmål | sjå fil

1: \[\_Beit\] var jamleg i bruk fram til 1920-åra.  
Av og til kan det enno verta bruka når  
det høver å køyra heim noko av den finaste  
kvisten dei får når dei høgg ved om vinteren.  
Beit er her rekna berre av bjørk. Eller  
hender det og hender av og til enno at  
smale og geiter får "ei beiska med furubar"  
eller ei "sprakabuska" (eine) som ein  
henger på grinda til "stekken". Om våren  
kan ein enno om det er knipe med høy,  
ta inn raunelauv og seljelauv, og  
likeins almelauv og almebork til kyrne.  
Ordet brom kjenner ein ikkje her.  
Om sumaren, millom onnene, "skar ein  
lauv" på alle gardar, og enno gjer sume  
det. Ein skjer toppane av bjørk, selja,  
raun, alm, ask o.a. og "kjervar det",  
bind det saman med ein "bendidl".  
Ein "piler" treet. Då høgg ein treet av  
ovanfor dei nedste greinene og likeins  
desse greinene. Ask og alm vart såleis  
stadigt pilte før. Dei som hadde mykje  
av desse treslag på bøen, hadde eit godt  
tillegg til foret.  
\[Notat: til lauskjerr pl. -kjørr.\]  
\[s. 2\]  
Ein snakka om eit \[\_beitaknippe\]. Det var eit  
passeleg fang med "bendidl" om. "Bendidl"  
var då berre ein god og seig kvist av  
beita.  
2: Ein snakka om å \[\_reisa tilskogs og  
beita\], eller \[\_på beiting\], om sumaren  
\[\_på lau(v)ing\]  
Ein bruka før ein serskilt \[\_vedaslede\] med  
horn både bak og framme.  
3: Ein henta beit heim om vinteren og  
om våren. Ein tok trea heim med beita  
på og riste av heime i tunet.  
Lauskjerr tek ein om sumaren og tidleg på hausten.  
4: Ein nytta lauvsigd før. Bestemor mi,  
død 1924, ville ikkje ha anna reidskap.  
Lauvsigden var mykje mindre enn ein  
vanleg sigd. Ein skar beit og ris med  
den.  
Seinare har ein gått over til å bruka  
berre "\[\_snidl\]", større og mindre.  
\[Figur: teikning av snidl\]  
5: Sauer, geit, kyr og hest.  
Ei herming frå Vossestrand: Hesten humra:  
Hå-ha-hå- Synva gje meg beit!  
Sauene fekk furebar og sprake.  
Enno er det i bruk å hengja ei buska  
på grinda, så dei får plukka av baret.  
Dei "barde" frosen sprake ute i tunet  
så nålene datt av. Dei rekna dette  
for sers kraftig kost.  
Beista fekk ikkje dette foret blanda  
med anna for.  
\[s. 3\]  
6: Før hadde ein alltid på ettervinteren  
og våren ein \[\_beitakost\] utanfor løa.  
Det var ikkje vanleg å lata beista gå  
i beitakosten.  
7: Nei.

Beit av mork (osp, raun og hegg) kalla  
ein \[\_brot\] n. -et  
beit- æ.  
eit lauvskjerr - fleire lauvskjørr

Til vinterbeit er bruka omlag  
berre bjørk.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste