Transkripsjon av filen #NEG_5_609,_1575_Ro_Suldal

metadata sjå spørsmål | sjå fil

1: Ein seier vass-sele her, og  
brukar \[\_vass-sele\] her ennå  
Han kviler på båe akslene,  
og har ein uthola opning  
for halsen. Selen er jam-  
nast av osp. For osp er  
så "lett" i veden.- Før bruka  
ein tau. Nå jamt grant  
lekkje, og jarnkrokar. Før  
ofte brakekrokar (eine).  
Trebøtter bruka ein lenge  
her, alt til dei fyrste åra  
etter 1900.  
2: Ukjendt her.  
3: "  
4: Oftast tenestgjentene, bu-  
deia helst.  
5: Både på gard og hus-  
mannsplass.  
6: Ein køyrde og vatnet  
sume stader, både sumar  
og vinter, og gjer det  
ennå t. d. på Nesflaten

\[side 2:\]  
Nå er det lagt inn spring-  
vatn på dei fleste gardane,  
både i kjøkken og fjøs.  
Men i vinter (1946-47)  
laut ein til med vass-  
sele mange stader. Og  
køyring. På Li på  
Suldalseidet laut ein  
bere vatnet i holkar,  
bundne fast i meis

- 1-2 km.
- Vassbøttene var oftast  
    av fure, alved. Ein  
    ville naude bruke  
    "geitaved". For geita  
    trekkjer vatnet til seg,  
    veit me, og bøttene  
    vart difor tunge. Til  
    band kring bøttene  
    bruka ein helst selje,  
    men og hatl.  
    Vass-bøtter, mjølke-  
    koller, kinner, ambrar,  
    mjølkekjel, kalla ein
- alltid \[\_laggakoppar.\]  
    \[\_Aslak Saubakken\], ein  
    husmann i Kvilldal,  
    var kjend som ein  
    god laggar. Han døydde  
    kring 1910, ikring 80 år  
    gamal.

\[Tilleggsspørsmål 6:\]  
6: Når ein høyrde vatn, la  
ein ofte oppi \[\_fløten\] ein  
kalla - ei kodla (kolle) eller  
ei trebøtte.  
Noko anna om dette  
veit me kje av her.

Vennligst logg inn for å starte transkripsjon

Transkriber ein tilfeldig Førre Neste